Σε συνέντευξη που έδωσε ο Lemmy στο Αμερικανικό κανάλι VH1 είπε πολλά πράγματα για την για την υγεία του, το μέλλον αλλά και το παρελθόν της μπάντας.
Ο 68χρονων Lemmy (για την ακρίβεια τον Δεκέμβριο γίνεται), είπε τα εξής:
«Μπορεί ουσιαστικά να μην έχω αναρρώσει πλήρως από τα προβλήματα της υγείας μου, αλλά η υγεία μου καλυτερεύει. Έκοψα σχεδόν τελείως το κάπνισμα. Κάνω 1 με 2 τσιγάρα την ημέρα, και σταματάω εκεί. Το ίδιο έκανα και στο ποτό. Σταμάτησα να πίνω Jack Daniels. Πλέον τώρα πίνω μόνο βότκα που όπως λένε πως είναι καλύτερο. Δεν μετανιώνω για τίποτα στην καριέρα μου, ούτε και στον τρόπο που έζησα. Οι μετάνοιες δεν έχουν νόημα. Είναι πολύ αργά για μετάνοιες. Δεν έχει νόημα να εύχεσαι να μπορούσες να το αλλάξεις αφού το έχεις κάνει. Υπάρχουν κάποια πράγματα που θα μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά, αλλά τίποτα που θα έκανε μεγάλη διαφορά. Όλα τα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν πολλοί που να μπορούν να το πουν αυτό. Οι περισσότεροι άνθρωποι πάνε σε μια δουλειά που μισούν όλη τη ζωή τους. Δεν μπορώ να το φανταστώ, είναι απαίσιο. Είμαι γεμάτος ευγνωμοσύνη για τις ευκαιρίες που είχαμε αλλά και τα ρίσκα που πήραμε. Είμαι χαρούμενος με τον τρόπο που έχουν έρθει τα πράγματα. Μ’ αρέσει να σκέφτομαι πως έχω κάνει ανθρώπους χαρούμενους σε όλο τον κόσμο. Είμαι ειλικρινής προς τον εαυτό μου και ευθύς με τους ανθρώπους».
Για την μετακόμισή του στο Λος Άντζελες το 1990, δήλωσε:
«Άλλαξε τη μοίρα του συγκροτήματος στην Μεγάλη Βρετανία. Όλη η μουσική βιομηχανία είναι εκεί. Ακόμα και το γεγονός ότι στην Μεγάλη Βρετανία πίστεψαν πως είμαστε αμερικανική μπάντα, μας έφερε ευνοϊκά αποτελέσματα. Είναι λίγο περίεργο βέβαια αυτό, αλλά πίσω στην πατρίδα, δεν πηγαίναμε καλά.»
Για τη χειρότερη εμπειρία του συναυλία είπε:
«Μία φορά έπεσα μέσα σε μια τρύπα στη σκηνή. Παλιά φόραγα μια ζώνη με σφαίρες. Ήταν χρώμιο και έλιωσα δύο από τις Fucking σφαίρες με το γοφό μου. Μόλις βγήκαμε στη σκηνή, από το τρίτο κομμάτι και μετά, δε μπορούσα να κουνηθώ από τη μέση και κάτω. Αλλά, πρέπει να συνεχίσεις, μιας και σε παρακολουθεί ένα κοινό από 3-4.000 άνθρωποι που έχουν πληρώσει για να σε δουν. Αν μπορείς, δεν τους αφήνεις έτσι ξεκρέμαστους. Οποιαδήποτε φορά ακυρώσαμε κάτι, δεν μπορούσαμε σωματικά να το κάνουμε.»
Σε ερώτηση για το θέμα του θανάτου, απάντησε:
«Ο θάνατος θα έλθει, έτσι δεν είναι? Το αντιλαμβάνεσαι όταν φτάσεις στην ηλικία μου. Δεν ανησυχώ για αυτό. Είμαι έτοιμος κι όταν φύγω, θέλω να φύγω κάνοντας αυτό που κάνω καλύτερα. Αν πέθαινα αύριο, δε θα παραπονιόμουνα. Ήταν ωραία.»
Ο 68χρονων Lemmy (για την ακρίβεια τον Δεκέμβριο γίνεται), είπε τα εξής:
«Μπορεί ουσιαστικά να μην έχω αναρρώσει πλήρως από τα προβλήματα της υγείας μου, αλλά η υγεία μου καλυτερεύει. Έκοψα σχεδόν τελείως το κάπνισμα. Κάνω 1 με 2 τσιγάρα την ημέρα, και σταματάω εκεί. Το ίδιο έκανα και στο ποτό. Σταμάτησα να πίνω Jack Daniels. Πλέον τώρα πίνω μόνο βότκα που όπως λένε πως είναι καλύτερο. Δεν μετανιώνω για τίποτα στην καριέρα μου, ούτε και στον τρόπο που έζησα. Οι μετάνοιες δεν έχουν νόημα. Είναι πολύ αργά για μετάνοιες. Δεν έχει νόημα να εύχεσαι να μπορούσες να το αλλάξεις αφού το έχεις κάνει. Υπάρχουν κάποια πράγματα που θα μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά, αλλά τίποτα που θα έκανε μεγάλη διαφορά. Όλα τα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν πολλοί που να μπορούν να το πουν αυτό. Οι περισσότεροι άνθρωποι πάνε σε μια δουλειά που μισούν όλη τη ζωή τους. Δεν μπορώ να το φανταστώ, είναι απαίσιο. Είμαι γεμάτος ευγνωμοσύνη για τις ευκαιρίες που είχαμε αλλά και τα ρίσκα που πήραμε. Είμαι χαρούμενος με τον τρόπο που έχουν έρθει τα πράγματα. Μ’ αρέσει να σκέφτομαι πως έχω κάνει ανθρώπους χαρούμενους σε όλο τον κόσμο. Είμαι ειλικρινής προς τον εαυτό μου και ευθύς με τους ανθρώπους».Για την μετακόμισή του στο Λος Άντζελες το 1990, δήλωσε:
«Άλλαξε τη μοίρα του συγκροτήματος στην Μεγάλη Βρετανία. Όλη η μουσική βιομηχανία είναι εκεί. Ακόμα και το γεγονός ότι στην Μεγάλη Βρετανία πίστεψαν πως είμαστε αμερικανική μπάντα, μας έφερε ευνοϊκά αποτελέσματα. Είναι λίγο περίεργο βέβαια αυτό, αλλά πίσω στην πατρίδα, δεν πηγαίναμε καλά.»
Για τη χειρότερη εμπειρία του συναυλία είπε:
«Μία φορά έπεσα μέσα σε μια τρύπα στη σκηνή. Παλιά φόραγα μια ζώνη με σφαίρες. Ήταν χρώμιο και έλιωσα δύο από τις Fucking σφαίρες με το γοφό μου. Μόλις βγήκαμε στη σκηνή, από το τρίτο κομμάτι και μετά, δε μπορούσα να κουνηθώ από τη μέση και κάτω. Αλλά, πρέπει να συνεχίσεις, μιας και σε παρακολουθεί ένα κοινό από 3-4.000 άνθρωποι που έχουν πληρώσει για να σε δουν. Αν μπορείς, δεν τους αφήνεις έτσι ξεκρέμαστους. Οποιαδήποτε φορά ακυρώσαμε κάτι, δεν μπορούσαμε σωματικά να το κάνουμε.»
Σε ερώτηση για το θέμα του θανάτου, απάντησε:
«Ο θάνατος θα έλθει, έτσι δεν είναι? Το αντιλαμβάνεσαι όταν φτάσεις στην ηλικία μου. Δεν ανησυχώ για αυτό. Είμαι έτοιμος κι όταν φύγω, θέλω να φύγω κάνοντας αυτό που κάνω καλύτερα. Αν πέθαινα αύριο, δε θα παραπονιόμουνα. Ήταν ωραία.»
