Έφυγε την
Παρασκευή 15 Μαΐου 2015 σε ηλικία 89 ετών ο
Αμερικανός κιθαρίστας της μπλουζ και
τραγουδοποιός Β.Β. King. Ο Β.Β. King πέθανε
στο σπίτι του, πάνω στον ύπνο του, στο
Λας Βέγκας.
Ο Riley B. King,
καλύτερα γνωστός σαν B. B. King (Μπι Μπι
Κινγκ), γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου
1925, στο Μισισίπι. Ήταν μπλουζ κιθαρίστας
και τραγουδοποιός. Είναι ένας από τους
πιο γνωστούς μουσικούς της μπλουζ στον
κόσμο.
Σε ηλικία
μόλις 4 ετών η μητέρα του εγκατέλειψε
αυτόν και τον πατέρα του για χάρη ενός
άλλου άνδρα. Τον μεγάλωσε η γιαγιά του
και στα δώδεκα του χρόνια αγόρασε την
πρώτη του κιθάρα.
Το 1946 παίζει
με τον μεγάλο δάσκαλο του Μπλουζ τον
Booker T. Washington ή αλλιώς "Bukka" White, πρώτο
ξάδελφο της μητέρας του. Ο B. B. King το 1948
τραγουδά και εργάζεται ως disc jockey στο
ραδιοφωνικό σταθμό WDIA στο Μέμφις, όπου
και του δόθηκε το παρατσούκλι Beale Street
Blues Boy, το οποίο αργότερα το έκανε πιο
σύντομο Blues Boy και τελικά έμεινε το γνωστό
B.B. Το 1949 ο B. B. King ξεκίνησε να ηχογραφεί
δίσκους στην εταιρεία RPM Records η οποία
έδρευε στο Λος Άντζελες. Πολλές από τις
πρώτες δουλειές του καλλιτέχνη
ηχογραφήθηκαν από τον Sam Phillips, ο οποίος
αργότερα ίδρυσε την θρυλική Sun Records και
ανακάλυψε τον Elvis Presley.
Την ίδια
εποχή γνωρίζεται με τον T-Bone Walker. «Όταν
τον άκουσα για πρώτη φορά ήξερα πως
έπρεπε να πάρω μια ηλεκτρική κιθάρα»
είχε δηλώσει ο βασιλιάς του Μπλουζ. Το
1951 ηχογραφεί την πρώτη του R&B επιτυχία
"Three O' Clock Blues". Σε αυτή τη δεκαετία του
1950, έγινε ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα
της R&B μουσικής, θέση στην οποία
οδηγήθηκε από τραγούδια όπως τα "You Know I
Love You", "Woke Up This Morning", "Please Love Me", "When My Heart Beats
like a Hammer", "Whole Lotta Love", "Bad Luck", "Sweet
Little Ange"l, "On My Word of Honor", και "Please Accept My Love". Το
1962 υπέγραψε με την εταιρεία ABC-Paramount
Records.
Το κοινό
του είναι αφροαμερικανοί, όμως τη
δεκαετία του 1960 τον ανακαλύπτουν οι
νεαροί λευκοί Αμερικανοί που τους έχει
συνεπάρει το Rock and Roll. Εκείνη τη δεκαετία
γράφει καταπληκτικές μουσικές που
συμπεριλαμβάνονται στο δίσκο "Live at the
Rega" το οποίο αργότερα χαρακτηρίστηκε
άξιο διατήρησης από την Βιβλιοθήκη του
Κογκρέσου.
Η πρώτη του
επιτυχία πέρα από την καθαρή μπλουζ
μουσική ήρθε με το κομμάτι "The Thrill Is Gone" το οποίο ήταν επανεκτέλεση, με πρώτο
εκτελεστή τον Roy Hawkins. Το τραγούδι έγινε
επιτυχία στα τσαρτς της R&B αλλά και
τις ποπ, κάτι πρωτόγνωρο για έναν R&B
καλλιτέχνη.
Έκτοτε η
ανοδική του πορεία δεν έχει όριο και ο
ίδιος δεν έχει περιορισμούς στα μουσικά
του ακούσματα. Λατρεύει τον Σινάτρα και
τον εκτιμά καθώς όπως έλεγε άνοιγε τις
πόρτες για τους μαύρους μουσικούς. Τα
βλέμματα όλων κέρδισε όταν έκανε το
άνοιγμα στις συναυλίες της περιοδείας
των Rolling Stones το 1969. Τα βλέμματα όλων
κέρδισε όταν έκανε το άνοιγμα στις
συναυλίες της περιοδείας των Rolling Stones
το 1969.
Η επιτυχία
του King συνεχίστηκε τη δεκαετία του 1970
με τραγούδια όπως τα "To Know You Is to Love You" και "I Like to Live the Love".
Από το 1951
έως και το 1985 εμφανίστηκε στον πίνακα
των charts του Billboard για την R&B 74 φορές.
Στις
δεκαετίες του 1980, 1990 και 2000, ο B. B. King
ηχογραφούσε όλο και πιο λιγότερα νέα
τραγούδια. Όμως αφιερώθηκε σε εμφανίσεις
σε τηλεοπτικές εκπομπές, κινηματογραφικές
ταινίες αλλά και ζωντανές εμφανίσεις,
οι οποίες μετρούσαν 300 νύχτες κάθε χρόνο.
Το 1988 δημιούργησε μια νέα γενιά θαυμαστών
με την κυκλοφορία του single “When Love Comes To
Town”, με τη συνεργασία του με το Ιρλανδικό
συγκρότημα U2, στο άλμπουμ "Rattle and Hum". Το
2000, ο B. B. King συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα
Έρικ Κλάπτον για την ηχογράφηση του "Riding With the King".
Το 2003
μοιράστηκε τη σκηνή για 30 ολόκληρα λεπτά
με το ροκ συγκρότημα Phish στο Νιου Τζέρσεϊ
ενώ τον Ιούνιο του 2006 ο King ήταν παρόν
στο Three Deuces Building στο Γκρίνγουντ του
Μισισίπι για την γιορτή που έγινε προς
τιμή της πρώτης του ραδιοφωνικής
μετάδοσης.
Ο Β.Β. King ποτέ
του δεν αποχωρίστηκε την αγαπημένη του
"Lucille", μια ειδικής κατασκευής
κιθάρα, που ξεκίνησε να χρησιμοποιεί
τη δεκαετία του 1950. Το μοντέλο της οποίας
αναπροσάρμοζε ανάλογα με τις ανάγκες
του στο υπόλοιπο της ζωής του.
Είχε άδεια
πιλότου, ενώ ήταν γνωστός τζογαδόρος
και χορτοφάγος. Αξιοσημείωτο ήταν ότι
δεν έπινε ποτέ αλκοόλ, αλλά ούτε και
κάπνιζε. Πάσχει από διαβήτη και έχει
δώσει διάφορες ομιλίες γύρω από αυτή
την ασθένεια.
Οι διακρίσεις
που είχε ήταν πολλές, ενώ η αναγνώριση
είναι καθολική. Παρασημοφορείται με το
Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον πρόεδρο
George W. Bush, συναντάται με το Πάπα Ιωάννη
Παύλο ΙΙ και του χαρίζει μια κιθάρα, ενώ
κάποια στιγμή τραγουδά μαζί με τον
Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα το
"Sweet Home Chigago".
Το περιοδικό
"Rolling Stone" τον κατέτασσε αμέσως μετά
τον Jimi Hendrix και τον Duane Allman στη λίστα με
τους σπουδαιότερους κιθαρίστες όλων
των εποχών. Επίσης έχει μπει στο
"Blues
Foundation Ηall of Fame", αλλά και στο "Rock and
Roll Hall of Fame".
Ακούραστος
όπως ήταν, έδινε συναυλίες συνέχεια
μεχρι που τον Οκτώβριο κατέρευσε σε μια
συναυλία στο Σικάγο. Το τελευταίο
διάστημα όμως, ο διαβήτης από τον οποίο
έπασχε του είχε προκαλέσει διάφορες
επιπλοκές και νοσηλευόταν σε νοσοκομείο.
Στην 70χρονη
σταδιοδρομία του, δεν ήταν μόνο ο
αδιαμφισβήτητος βασιλιάς του Μπλουζ
αλλά και μέντορας πολλών μουσικών όπως
των Eric Clapton, Otis Rush, Buddy Guy, Jimi Hendrix, John Mayall
and Keith Richards.
